Historia tej cudownej figury rozpoczęła się w 1947 roku. Wówczas pod osobistym nadzorem siostry Łucji, jedynej żyjącej z trójki pastuszków, portugalski artysta, rzeźbiarz Jose Thedim, wykonał dwa wizerunki. Pierwszy został poświęcony 13 maja, w rocznicę pierwszego objawiania, a drugi 13 października, w rocznicę zakończenia objawień – 30 lat od Cudu Słońca, jaki uczyniła Matka Najświętsza w Fatimie.
Obie figury wykonane z olbrzymią starannością oraz wiernością przekazowi samej siostry Łucji, poświęcone przez biskupa Fatimy, miały wyruszyć w pielgrzymkę po świecie, nawiedzając parafie i wspólnoty. Pierwsza miała trafić na Wschód, druga miała pielgrzymować po Zachodzie, by w końcu kiedyś, zgodnie z życzeniem biskupa Fatimy, obie mogły dotrzeć do Rosji.
Zachodnia figura Matki Bożej, za pośrednictwem jej pierwszego kustosza Johna Hafferta, trafiła do Ameryki Północnej i od tego czasu stale pielgrzymuje po świecie. Dzięki Instytutowi Ks. Piotra Skargi i Stowarzyszeniom Obrony Tradycji i Własności (TFP) już trzykrotnie odwiedziła Polskę. Ta właśnie figura w lipcu 1972 roku w jednym z kościołów w Nowym Orleanie cudownie wylała łzy.
Jak twierdził ks. Joseph Breault, kustosz figury, widział on już wcześniej dwanaście razy płacz tego wizerunku Matki Bożej i informował o tym ks. Elmo Romagosę, późniejszego autora słynnego artykułu o tym niezwykłym wydarzeniu. Ów jednak nie dawał wiary opowieściom i prosił, aby – gdy tylko będzie miało to miejsce po raz kolejny – został o tym powiadomiony.
Wydarzenie, które później relacjonował sam ks. Romagosa, miało miejsce 17 lipca 1972 roku w jednej z nowoorleańskich parafii. Tego dnia ks. Breault znów zauważył łzy w oczach Matki Bożej i niezwłocznie powiadomił o tym wspomnianego wyżej kapłana. O godzinie 21.30 księża wraz z fotoreporterami przybyli na miejsce, gdzie stała figura. Wszyscy widzieli obecność przezroczystego płynu w oczach posągu. Ks. Romagosa dotknął palcem wilgotnej powierzchni i wziął próbkę płynu.
Następnego dnia rano ks. Breault powiadomił ks. Romagosę, że figura Maryi płacze już od godziny czwartej nad ranem. Przybyły wkrótce ks. Romagosa tak relacjonował: Widziałem sporą ilość płynu w oczach figury i dużą kroplę spływającą po czubku nosa. Tenże właśnie moment został uwieczniony na słynnej fotografii (patrz wizerunek na str. 43), która obiegła cały świat. Ks. Romagosa dodał też, że widział powstającą powoli łzę na dolnej powiece wizerunku. Wątpliwości jednak go nie odstępowały. Widząc, że figura Matki Bożej ma na głowie koronę umocowaną za pomocą metalowego trzpienia umieszonego we wnętrzu głowy, przyszło mu na myśl, że być może tędy właśnie dostaje się woda z zewnątrz, która wypływa później oczami. Kiedy ustał płacz figurki, zdjął koronę i zauważył, że metalowy pręt był suchy. Wsunął więc w miejsce umocowania korony drut zawinięty w wodochłonny papier. Kiedy go wyjął, okazało się, że jest całkowicie suchy. Nie ustawał jednak i do otworu w głowie nalał wody, myśląc że może pojawi się ona przy oczach. Jednak oczy były suche. Odwracając figurę, wylał z otworu wodę. Był już przekonany, że w żaden racjonalny sposób nie da się wyjaśnić przyczyny pojawiania się na obliczu Madonny tajemniczego płynu. Wówczas ks. Romagosa ukląkł przed tym cudem. W końcu uwierzył. Widząc Cię płaczącą o Pani, któż śmiałby pytać o powód Twoich łez? – pisał później Pilinio Corrêa de Oliveira.
Jak twierdzą sami kustosze oraz różni świadkowie w wielu miejscach świata, gdzie pielgrzymowała ta Cudowna Figura, twarz tego wizerunku Maryi ma w sobie coś szczególnego. Dyskretnie i łagodnie zmienia się bowiem nieraz jej mimika, wyrażając czasem delikatny uśmiech, innym razem przybierając wyraz bardziej poważny i zasmucony.
Jednakże najważniejszy pozostaje fakt, iż tysiące ludzi w najdalszych zakątkach świata, do których udała się Matka Boża w tym fatimskim znaku, doznało wielu łask i prawdziwej duchowej pomocy. Sama zaś Cudowna Figura jest ciągłym przypomnieniem dla świata aktualności słów wypowiedzianych przez Maryję w Fatimie: Jeśli ludzie się nie nawrócą, nadejdzie kara. Odmawiajcie codziennie Różaniec. W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje!
Obchodzimy właśnie piękny jubileusz… 25 lat temu w Krakowie grupa młodych katolików powołała do życia Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, by wzorem swego patrona budzić uśpione sumienia Polaków – wzywać do nawrócenia, dbać o duchowe dobro kraju i pielęgnować tradycyjną pobożność.
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem (Koh 3,1). Po raz kolejny mogłam się o tym przekonać, kiedy dostałam możliwość towarzyszenia jako opiekun naszym Przyjaciołom – Apostołom Fatimy w pielgrzymce do miejsc, gdzie Matka Boża objawiła się trojgu pastuszkom.
Odkąd pamiętam, maj gra melodię „łąk umajonych”. Wszystko dzięki mojemu tacie, który od najmłodszych lat zabierał mnie na nabożeństwa majowe. Uczciwie trzeba przyznać, że z biegiem lat, wśród natłoku codziennych spraw i zmartwień, zdarza się zaniedbywać w sprawach Nieba, ale Matka Najświętsza o swoich dzieciach nie zapomina nigdy. Najlepszy dowód stanowi dla mnie ta możliwość, by miesiąc po ślubie móc razem z mężem zawierzyć nasze małżeństwo i rodzinę bezpośrednio Fatimskiej Pani.
Jestem przekonana, że choć nasza grupa pielgrzymów została wyłoniona na drodze losowania, nikt z nas nie znalazł się tutaj przypadkiem. I tak z sercami przepełnionymi wdzięcznością za ten niespodziewany dar, o trzeciej nad ranem 16 maja 2024 roku wyruszyliśmy w podróż do miejsca, gdzie Niebo dotknęło ziemi.
Fatima przywitała nas pochmurnym niebem i deszczem. Nie popsuło nam to bynajmniej radości z faktu, że dotarliśmy do naszej ukochanej Matki. Co ciekawe podobna pogoda towarzyszyła nam w ciągu całego wyjazdu. Szare i posępne poranki zamieniały się w słoneczne, ciepłe popołudnia. Całkiem jak w życiu, kiedy co dzień splatają się chwile radosne i smutne.
Po pierwsze: Fatima
Każdy dzień rozpoczynaliśmy od Mszy Świętej w Kaplicy Objawień, a kończyliśmy wspólnym Różańcem i procesją z figurą Matki Bożej. Niesamowity był to widok na wielki plac wypełniony modlitwą i śpiewem tysięcy ludzi, rozświetlony światłem tysięcy świec.
Jeden dzień naszej pielgrzymki poświęciliśmy, by poznać miejsca i historię związaną z objawieniami. Odwiedziliśmy muzeum, w którym przechowywane są wota ofiarowane w podzięce Matce Bożej. Przeszliśmy Drogę Krzyżową, wędrując ścieżkami, którymi chodzili Łucja, Hiacynta i Franciszek. Zobaczyliśmy miejsca, w których mieszkali. Mogliśmy wyobrazić sobie, jak wyglądało ich codzienne życie. Zwiedziliśmy również przepiękną bazylikę Matki Bożej Różańcowej, gdzie pochowani są pastuszkowie z Fatimy. Niestety, majestat tego miejsca objawień niszczy brzydota wybudowanej naprzeciwko bazyliki poświęconej Trójcy Przenajświętszej…
Po drugie: zachwyt
Pielgrzymka do Fatimy, oprócz uczty dla duszy, była okazją do zobaczenia perełek architektury portugalskiej. Klasztor hieronimitów w Lizbonie, zamek templariuszy w Tomar, klasztor cystersów w Alcobaça, klasztor Matki Bożej Zwycięskiej w Batalha… aż trudno uwierzyć, że te majestatyczne budowle zostały zbudowane przez ludzi, którzy do dyspozycji mieli tylko „sznurek i młotek”. Przez, zdawałoby się, zwykłe mury tchnie duch ad maiorem Dei gloriam i przypomina o czasach, kiedy ludzie w większości potrafili wyrzec się korzyści dla siebie, bo wiedzieli, po co i dla Kogo na tym świecie żyją. Może jeszcze wrócą czasy dzieł Bogu na chwałę i ludziom na pożytek…
W czasie pielgrzymowania mieliśmy także okazję odwiedzić małe, urocze miasteczko Obidos. Pełne wąskich uliczek, białych domów, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej i przypomina o tym, jak ważne jest dobre przeżywanie tu i teraz. Ogromne wrażenie zrobiła też na nas pięknie położona nadmorska miejscowość Nazaré, z przepiękną plażą i oceanem, którego ogrom jednocześnie przeraża i zachwyca. Tutaj także znajduje się najstarsze portugalskie sanktuarium Maryjne, gdzie przechowywana jest figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem, którą – jak głoszą legendy – wyrzeźbił sam św. Józef!
Po trzecie: ludzie
Jednak te wszystkie miejsca, widoki, przeżycia nie byłyby takie same, gdyby nie towarzystwo. Wielką wartością było dla mnie poznanie naszych drogich Apostołów. Nieoceniona była również rola pani pilot, która swoimi barwnymi opowieściami ożywiała wszystkie odwiedzane przez nas miejsca.
Z dalekiej Fatimy…
To były cztery dni wypełnione modlitwą, zwiedzaniem, rozmowami… Intensywne, ale warte włożonego wysiłku. Odwiedzenie miejsca, do którego z Nieba osobiście przybyła Matka Najświętsza, to wielki przywilej i łaska. Nie można jednak zapominać, że najważniejsza jest prośba, którą kieruje Ona codziennie do każdego z nas – by chwycić za różaniec i zapraszać Ją do naszych zwyczajnych spraw i obowiązków!
Szanowna Redakcjo!
Dziękuję za wszystkie „Przymierza z Maryją”. To jest moja lektura, na którą czekam i którą czytam „od deski do deski”. Wciąż odnajduję w niej coś nowego i pożytecznego. Składam serdeczne podziękowania i życzę całej Redakcji dużo zdrowia i wytrwałości w tym, co robicie. Jest to dla wielu ludzi olbrzymim wsparciem!
Anna z Podkarpacia
Szczęść Boże!
Bardzo szlachetna i potrzebna jest Wasza kampania poświęcona Matce Bożej Rozwiązującej Węzły. Różne węzły-problemy dotykają bardzo wielu Polaków. Jestem również zaniepokojony, że coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją i zaburzeniami lękowymi, jak również z wszelkimi uzależnieniami, czy to od alkoholu, czy innych używek. To bardzo niepokojące, gdyż problem ten nasila się i jest bardzo trudny do rozwiązania. Myślę jednak, że uda się rozwiązać większość węzłów za sprawą Matki Najświętszej.
Wojciech z Buska-Zdroju
Szanowny Panie Prezesie!
Na Pana ręce składam najserdeczniejsze podziękowania za nadesłane mi piękne i budujące życzenia urodzinowe. Pamiętam w moich modlitwach zanoszonych do Bożej Opatrzności o wszystkich pracownikach Stowarzyszenia na czele z Panem. Modlę się o Boże błogosławieństwo w życiu osobistym i zawodowym.
Zofia z Mielca
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Jako Apostołka Fatimy, na temat kampanii „Maryja rozwiąże każdy Twój problem” wypowiadam się z wielką ufnością do Matki Bożej, która pomoże rozwiązać każdy problem, gdy Ją o to prosimy. Wierzę w to głęboko. Jestem wzruszona, gdy czytam, jakie ludzie mają ciężkie sytuacje życiowe. Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za wielkie dzieła, jakie tworzycie w Waszym Stowarzyszeniu. Dziękuję za poświęcony piękny obrazek, za książeczkę Maryjo, rozwiąż nasze węzły!, kartę, na której zapisałam problemy rodzinne. W modlitwie polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. Szczęść Wam Boże na dalsze lata. Z Panem Bogiem!
Irena z Bielska-Białej
Szczęść Boże!
Serdecznie dziękuję za przesłanie książki Św. Rita z Cascii. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Już czytamy, modlimy się. Za jej wstawiennictwem wypraszamy potrzebne łaski i opiekę nad rodziną i naszą Ojczyzną. Co roku pielgrzymujemy z parafii do sanktuarium w Nowym Sączu. Od dawna modlę się codziennie, aby za jej wstawiennictwem otrzymać łaski nieraz w trudnych sytuacjach. Życzę Wam błogosławieństwa Bożego i obfitych łask w działalności. Szczęść Wam Boże!
Józefa z Małopolskiego
