Drodzy Przyjaciele,

Zbliża się jubileusz stulecia Objawień Matki Bożej w Fatimie. Zrządzeniem Opatrzności obecny rok, który poprzedza tę piękną rocznicę, jest w Kościele Świętym szczególnie poświęcony Miłosierdziu. W związku z tym warto podkreślić, że Przesłanie Maryi płynące z Fatimy jest istotą Bożego Miłosierdzia. Co to oznacza? Otóż, musimy pamiętać, iż nasz Ojciec Niebieski nieustannie walczy o każdego człowieka, każdego grzesznika, by ten nie sprzeniewierzył się swemu powołaniu i mógł przez wieczność radować się oglądaniem Go „twarzą w twarz”. Dlatego Pan Bóg w Miłosierdziu swoim na różne sposoby puka do naszych serc i dusz, woła o nasze nawrócenie, by uchronić dusze grzeszników przed potępieniem wiecznym, a świat przed katastrofą. Tak właśnie było w 1917 roku, gdy w swej niezmierzonej dobroci posłał Matkę Bożą, by przez trójkę pastuszków-wizjonerów, błogosławionych Hiacyntę i Franciszka Marto oraz Łucję dos Santos, przekazać ludzkości wezwanie do nawrócenia.

Bóg posłał do Fatimy Matkę Najświętszą, bo wie, że dla poranionej grzechami i codziennymi utrapieniami ludzkości właśnie Ona jest Matką Miłosierdzia oraz życiem, słodyczą i nadzieją. Fatimska Pani przekazała nam lekarstwa na naszą niedoskonałość i grzeszność. Jednym z najskuteczniejszych jest Różaniec. Podczas każdego z sześciu Objawień powtarzała: Odmawiajcie codziennie Różaniec. A ponadto zapewniła Łucję, że nie ma takiego problemu, ani osobistego, ani rodzinnego, ani narodowego, ani międzynarodowego, którego nie można rozwiązać przy pomocy Różańca. Zignorowanie tych słów byłoby z naszej strony przejawem wielkiej nieroztropności. Dlatego szczególnie teraz, w październiku, będącym tradycyjnie miesiącem różańcowym, przypominamy tę prawdę.

Matka Boża Fatimska wzywała także do modlitwy oraz ofiarowania się za grzeszników i dusze w Czyśćcu cierpiące. Ostrzegała przed Piekłem, ukazując je wizjonerom. Zainspirowani tymi wizjami, postanowiliśmy, iż tematem głównym w tym numerze „Przymierza z Maryją” będą „Rzeczy ostateczne”. Autor, o. Kazimierz Duda OCD, w sugestywny sposób przekazuje naukę Kościoła na temat sądu szczegółowego, Nieba, Piekła, Czyśćca i sądu ostatecznego. Z kolei Adam Kowalik przedstawia historię powstania i rozwoju modlitwy różańcowej na przestrzeni wieków. Mając na uwadze jej szczególną pozycję w przebogatym skarbcu duchowym Kościoła, z całego serca zachęcam do lektury także tego artykułu. Nade wszystko zachęcam zaś – zgodnie z życzeniem Maryi – do codziennego odmawiania ­Różańca!

W Jezusie i Maryi

Bogusław Bajor

redaktor naczelny