Na kilka dni przed oficjalnymi uroczystościami zakończenia wielkiego jubileuszu obchodów 100-lecia Objawień Fatimskich, kolejna grupa Apostołów Fatimy udała się w podróż do portugalskiego sanktuarium. Pielgrzymi pragnęli przedstawić Matce Bożej swoje intencje, dziękować za otrzymane łaski i prosić o opiekę nad najbliższymi.
Była to już 26. pielgrzymka zorganizowana przez Instytut dla osób zaangażowanych w Apostolat Fatimy. Ci, którzy w niej uczestniczyli, podkreślali podwójną radość – z możliwości zobaczenia miejsc objawień Maryi oraz z tego, że ta okazja wydarzyła się właśnie w roku jubileuszowym.
Do Fatimy dotarliśmy 7 października. Po długim dniu spędzonym w podróży, udaliśmy się na wieczorną Mszę Świętą, którą sprawował nasz opiekun duchowy, ks. Adam Kurdas. Była też chwila na to, by przywitać się z Matką Bożą w Kaplicy Objawień. Wróciliśmy w to cudowne miejsce o godz. 21.30 na Różaniec i uroczystą procesję ze świecami, która z racji przypadającego odpustu Matki Bożej Różańcowej zgromadziła dziesiątki tysięcy pielgrzymów z całego świata. Niezwykle budujący był ten widok tłumu rozmodlonych wiernych, całkowicie oddanych Jezusowi i Maryi! I choć dzień ten był dla nas wyjątkowo długi i męczący, nikt nie narzekał. Wręcz przeciwnie. Z podziwem patrzyłam szczególnie na starsze osoby, które tuż przed północą z uśmiechem wracały do hotelu. Utrudzone, ale jakże szczęśliwie.
Czasu na odpoczynek było niewiele, bo nazajutrz już o 6 rano braliśmy udział w nabożeństwie w bazylice Matki Bożej Różańcowej wypełnionej po brzegi pielgrzymami z Polski.
W świątyni pochowani są Łucja oraz święci Franciszek i Hiacynta. O nich myśleliśmy tego dnia szczególnie. Odprawiając Drogę Krzyżową, wiodącą gajami oliwnymi, mijaliśmy Loca do Anjo, miejsce, gdzie dzieciom objawiał się Anioł w 1916 roku, Valinos – miejsce objawienia Matki Najświętszej w dniu 19 sierpnia 1917 roku, zwiedziliśmy też wioskę Aljustrel i domy rodzinne pastuszków. Wieczorem spotkaliśmy się na Różańcu.
Trzeciego dnia po Mszy Świętej udaliśmy się na całodzienną wycieczkę. Zwiedziliśmy przepiękne miejsca – gotycki klasztor i kościół Matki Boskiej Zwycięskiej w Batalhii i pocysterskie opactwo Santa Maria de Alcobaça. Na dłużej zatrzymaliśmy się w Nazaré – niezwykle urokliwym miasteczku położonym nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego. Wieczorny Różaniec pozwolił nam się wyciszyć po pełnym wrażeń dniu.
Następny dzień upłynął nam w drodze… Po porannej Eucharystii i pożegnaniu z Fatimską Panią wyruszyliśmy na lotnisko w Lizbonie. I gdy wydawało się, że czeka nas prosta droga do domu, przytrafiła się nam niespodzianka. W wyniku strajku i zawieszenia lotów nad Francją, nasz wylot do Niemiec przesunął się o kilka godzin. W rezultacie spóźniliśmy się na samolot do Krakowa i spędziliśmy noc na monachijskim lotnisku. Ten czas „próby” nasi Apostołowie przeszli znakomicie. Jak się później okazało, tych kilka dodatkowych godzin pomogło jeszcze lepiej się poznać i zrozumieć.
Ten czas spędzony z Wami, Drodzy Apostołowie Fatimy, był dla mnie wielką lekcją. Lekcją chrześcijaństwa. Stworzyliście wspaniałą atmosferę, pokazaliście jak dobrymi i ciepłymi jesteście ludźmi. Mimo trosk i problemów, z którymi każdy z Was się zmaga i o których rozmawialiśmy, potraficie dzielnie iść przez życie z wiarą i nadzieją w sercu, ufając, że z Matką Bożą można przezwyciężyć każdą trudność.
Dziękuję Wam za te osobiste świadectwa. Niech Fatimska Pani ma Was w swojej opiece!
Obchodzimy właśnie piękny jubileusz… 25 lat temu w Krakowie grupa młodych katolików powołała do życia Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, by wzorem swego patrona budzić uśpione sumienia Polaków – wzywać do nawrócenia, dbać o duchowe dobro kraju i pielęgnować tradycyjną pobożność.
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem (Koh 3,1). Po raz kolejny mogłam się o tym przekonać, kiedy dostałam możliwość towarzyszenia jako opiekun naszym Przyjaciołom – Apostołom Fatimy w pielgrzymce do miejsc, gdzie Matka Boża objawiła się trojgu pastuszkom.
Odkąd pamiętam, maj gra melodię „łąk umajonych”. Wszystko dzięki mojemu tacie, który od najmłodszych lat zabierał mnie na nabożeństwa majowe. Uczciwie trzeba przyznać, że z biegiem lat, wśród natłoku codziennych spraw i zmartwień, zdarza się zaniedbywać w sprawach Nieba, ale Matka Najświętsza o swoich dzieciach nie zapomina nigdy. Najlepszy dowód stanowi dla mnie ta możliwość, by miesiąc po ślubie móc razem z mężem zawierzyć nasze małżeństwo i rodzinę bezpośrednio Fatimskiej Pani.
Jestem przekonana, że choć nasza grupa pielgrzymów została wyłoniona na drodze losowania, nikt z nas nie znalazł się tutaj przypadkiem. I tak z sercami przepełnionymi wdzięcznością za ten niespodziewany dar, o trzeciej nad ranem 16 maja 2024 roku wyruszyliśmy w podróż do miejsca, gdzie Niebo dotknęło ziemi.
Fatima przywitała nas pochmurnym niebem i deszczem. Nie popsuło nam to bynajmniej radości z faktu, że dotarliśmy do naszej ukochanej Matki. Co ciekawe podobna pogoda towarzyszyła nam w ciągu całego wyjazdu. Szare i posępne poranki zamieniały się w słoneczne, ciepłe popołudnia. Całkiem jak w życiu, kiedy co dzień splatają się chwile radosne i smutne.
Po pierwsze: Fatima
Każdy dzień rozpoczynaliśmy od Mszy Świętej w Kaplicy Objawień, a kończyliśmy wspólnym Różańcem i procesją z figurą Matki Bożej. Niesamowity był to widok na wielki plac wypełniony modlitwą i śpiewem tysięcy ludzi, rozświetlony światłem tysięcy świec.
Jeden dzień naszej pielgrzymki poświęciliśmy, by poznać miejsca i historię związaną z objawieniami. Odwiedziliśmy muzeum, w którym przechowywane są wota ofiarowane w podzięce Matce Bożej. Przeszliśmy Drogę Krzyżową, wędrując ścieżkami, którymi chodzili Łucja, Hiacynta i Franciszek. Zobaczyliśmy miejsca, w których mieszkali. Mogliśmy wyobrazić sobie, jak wyglądało ich codzienne życie. Zwiedziliśmy również przepiękną bazylikę Matki Bożej Różańcowej, gdzie pochowani są pastuszkowie z Fatimy. Niestety, majestat tego miejsca objawień niszczy brzydota wybudowanej naprzeciwko bazyliki poświęconej Trójcy Przenajświętszej…
Po drugie: zachwyt
Pielgrzymka do Fatimy, oprócz uczty dla duszy, była okazją do zobaczenia perełek architektury portugalskiej. Klasztor hieronimitów w Lizbonie, zamek templariuszy w Tomar, klasztor cystersów w Alcobaça, klasztor Matki Bożej Zwycięskiej w Batalha… aż trudno uwierzyć, że te majestatyczne budowle zostały zbudowane przez ludzi, którzy do dyspozycji mieli tylko „sznurek i młotek”. Przez, zdawałoby się, zwykłe mury tchnie duch ad maiorem Dei gloriam i przypomina o czasach, kiedy ludzie w większości potrafili wyrzec się korzyści dla siebie, bo wiedzieli, po co i dla Kogo na tym świecie żyją. Może jeszcze wrócą czasy dzieł Bogu na chwałę i ludziom na pożytek…
W czasie pielgrzymowania mieliśmy także okazję odwiedzić małe, urocze miasteczko Obidos. Pełne wąskich uliczek, białych domów, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej i przypomina o tym, jak ważne jest dobre przeżywanie tu i teraz. Ogromne wrażenie zrobiła też na nas pięknie położona nadmorska miejscowość Nazaré, z przepiękną plażą i oceanem, którego ogrom jednocześnie przeraża i zachwyca. Tutaj także znajduje się najstarsze portugalskie sanktuarium Maryjne, gdzie przechowywana jest figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem, którą – jak głoszą legendy – wyrzeźbił sam św. Józef!
Po trzecie: ludzie
Jednak te wszystkie miejsca, widoki, przeżycia nie byłyby takie same, gdyby nie towarzystwo. Wielką wartością było dla mnie poznanie naszych drogich Apostołów. Nieoceniona była również rola pani pilot, która swoimi barwnymi opowieściami ożywiała wszystkie odwiedzane przez nas miejsca.
Z dalekiej Fatimy…
To były cztery dni wypełnione modlitwą, zwiedzaniem, rozmowami… Intensywne, ale warte włożonego wysiłku. Odwiedzenie miejsca, do którego z Nieba osobiście przybyła Matka Najświętsza, to wielki przywilej i łaska. Nie można jednak zapominać, że najważniejsza jest prośba, którą kieruje Ona codziennie do każdego z nas – by chwycić za różaniec i zapraszać Ją do naszych zwyczajnych spraw i obowiązków!
Szanowna Redakcjo!
Dziękuję za wszystkie „Przymierza z Maryją”. To jest moja lektura, na którą czekam i którą czytam „od deski do deski”. Wciąż odnajduję w niej coś nowego i pożytecznego. Składam serdeczne podziękowania i życzę całej Redakcji dużo zdrowia i wytrwałości w tym, co robicie. Jest to dla wielu ludzi olbrzymim wsparciem!
Anna z Podkarpacia
Szczęść Boże!
Bardzo szlachetna i potrzebna jest Wasza kampania poświęcona Matce Bożej Rozwiązującej Węzły. Różne węzły-problemy dotykają bardzo wielu Polaków. Jestem również zaniepokojony, że coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją i zaburzeniami lękowymi, jak również z wszelkimi uzależnieniami, czy to od alkoholu, czy innych używek. To bardzo niepokojące, gdyż problem ten nasila się i jest bardzo trudny do rozwiązania. Myślę jednak, że uda się rozwiązać większość węzłów za sprawą Matki Najświętszej.
Wojciech z Buska-Zdroju
Szanowny Panie Prezesie!
Na Pana ręce składam najserdeczniejsze podziękowania za nadesłane mi piękne i budujące życzenia urodzinowe. Pamiętam w moich modlitwach zanoszonych do Bożej Opatrzności o wszystkich pracownikach Stowarzyszenia na czele z Panem. Modlę się o Boże błogosławieństwo w życiu osobistym i zawodowym.
Zofia z Mielca
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Jako Apostołka Fatimy, na temat kampanii „Maryja rozwiąże każdy Twój problem” wypowiadam się z wielką ufnością do Matki Bożej, która pomoże rozwiązać każdy problem, gdy Ją o to prosimy. Wierzę w to głęboko. Jestem wzruszona, gdy czytam, jakie ludzie mają ciężkie sytuacje życiowe. Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za wielkie dzieła, jakie tworzycie w Waszym Stowarzyszeniu. Dziękuję za poświęcony piękny obrazek, za książeczkę Maryjo, rozwiąż nasze węzły!, kartę, na której zapisałam problemy rodzinne. W modlitwie polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. Szczęść Wam Boże na dalsze lata. Z Panem Bogiem!
Irena z Bielska-Białej
Szczęść Boże!
Serdecznie dziękuję za przesłanie książki Św. Rita z Cascii. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Już czytamy, modlimy się. Za jej wstawiennictwem wypraszamy potrzebne łaski i opiekę nad rodziną i naszą Ojczyzną. Co roku pielgrzymujemy z parafii do sanktuarium w Nowym Sączu. Od dawna modlę się codziennie, aby za jej wstawiennictwem otrzymać łaski nieraz w trudnych sytuacjach. Życzę Wam błogosławieństwa Bożego i obfitych łask w działalności. Szczęść Wam Boże!
Józefa z Małopolskiego
