Po trzech latach przerwy, w ostatnim tygodniu września odbyła się kolejna pielgrzymka Apostołów Fatimy. Pielgrzymka do miejsca, od którego najbardziej zaangażowani Przyjaciele Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi wzięli swoją nazwę.
Fatima. Odkąd sięgam pamięcią, miejsce objawień Matki Bożej Różańcowej było moim marzeniem. Miejscem, które bezwzględnie chciałem nawiedzić, zobaczyć, dołączyć tam do wspólnego Różańca odmawianego w różnych językach. I stało się! Dzięki decyzji Zarządu Stowarzyszenia zostałem wytypowany spośród pracowników jako opiekun grupy pielgrzymkowej – zatem jadę do Fatimy, jadę do Mamy!
Nie można oczywiście pomijać faktu, że podróż do Portugalii to także walor kulturowy i krajoznawczy. Nie można nie wspomnieć o odwiedzonych przepięknych miejscach, kościołach i klasztorach, które zachwycają swoją architekturą i w których cały czas unosi się duch modlitwy dziękczynnej i błagalnej, zanoszonej przez wieki przez pątników. Razem z pielgrzymami zwiedziliśmy klasztor Matki Bożej Zwycięskiej w miejscowości Batalha, który został wybudowany przez króla Jana I Wielkiego w podziękowaniu Najświętszej Pannie za bitwę wygraną z Janem Kastylijskim. Spacer po plaży nad samym Atlantykiem w Nazaré, którego fale przyciągają ludzi z całego świata, pozwolił dostrzec przepiękny cud stworzenia, jakiego dokonał Pan Bóg dla nas. I kolejny klasztor na mapie zwiedzania: klasztor Najświętszej Marii Panny w Alcobaça – z jednej strony prostota, z drugiej monumentalizm sięgający czasów średniowiecznych. Ale wróćmy do zasadniczego celu naszej podróży…
Fatima. Miejsce, gdzie Królowa Różańca Świętego nieco ponad 100 lat temu ukazała się trojgu pastuszkom. Z którymi rozmawiała, którym przekazała swoje Orędzie, poprzez których zwróciła się do całego świata – czyńcie pokutę i codziennie odmawiajcie Różaniec…
Wraz z dwudziestoma pielgrzymami przeszliśmy drogę, jaką pastuszkowie przemierzali każdego dnia, odprawiając Drogę Krzyżową, której rozważania przygotował kapłan pielgrzymujący razem z nami. Każdego wieczoru uczestniczyliśmy w modlitwie różańcowej w Kaplicy Objawień, jak również w procesji różańcowej ze świecami. Całkowitą niespodzianką, a jednocześnie wyróżnieniem była dla mnie możliwość dźwigania figury Pani z Fatimy podczas tego nabożeństwa. Emocje ogromne! Ale nie o emocje tu chodzi, nie o wzruszenia, których byłem pełen. Idąc tak i krocząc za Maryją, modląc się w duchu, uzmysłowiłem sobie, że tak powinna wyglądać każda moja chwila. Podążać za Maryją! Podążać za Jej wezwaniami. Nie ustępować w modlitwie różańcowej. Wszak Jej Niepokalane Serce będzie moją ucieczką i drogą, która zaprowadzi mnie do Boga. Amen.
Trzeba wracać do domu. Ale pielgrzymkę kontynuować. Pielgrzymkę przez swoje życie, podczas której trzeba być apostołem i dawać świadectwo Prawdzie. I samemu kreować chwile i przeżycia, które można będzie nazwać „pięknymi”. Nowy różaniec w dłoni, który wrócił ze mną z Fatimy, będzie mi w tym pomagać. Jak i wspomnienia z tych dni, podczas których razem ze wszystkimi Apostołami Fatimy biorącymi udział w pielgrzymce stworzyliśmy niesamowitą wspólnotę modlitewną, służąc sobie nawzajem, wspierając się i pomagając w sytuacjach tego wymagających. Dziękuję Wam bracia i siostry za ten wspólny czas i za świadectwo Waszej wiary.
Królowo Fatimska, módl się za nami!
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
