Podczas ostatniej pielgrzymki Apostolatu Fatimy do Portugalii, w październiku 2016 roku, poznałem niezwykłe małżeństwo – Wawrzyńca i Krystynę Nesków, którzy zgodzili się opowiedzieć o swoich podróżniczych spotkaniach z Bogiem.
Informacja o pielgrzymce do Fatimy była zupełnym zaskoczeniem – mówi Pan Wawrzyniec. – I prawdę powiedziawszy, na początku w to nie uwierzyliśmy, dlatego małżonka dzwoniła do Krakowa i dopiero po rozmowie telefonicznej się przekonaliśmy.
Większość Apostołów była w Fatimie po raz pierwszy. Wawrzyniec i Krystyna byli chyba jedynymi, którzy drugi raz złożyli wizytę Fatimskiej Pani. Jednak nie tylko w Fatimie byli po raz drugi:
Byliśmy dwa razy m.in. w Rzymie, na beatyfikacji i kanonizacji św. Jana Pawła II, dwa razy w Ziemi Świętej, a także w polskich sanktuariach – w Częstochowie, Czernej, Sokółce, Kodniu…
Jednak nie zawsze ich życie wypełnione było wiarą. Pani Krystyna wspomina: Na początku, kiedy się pobraliśmy, nie chodziliśmy do kościoła, choć moi rodzice zawsze mówili „bez Boga ani do proga”. Później mieliśmy dzieci – chrzest, Komunia Święta, więc siłą rzeczy zbliżyliśmy się do wiary. Z ciekawości poszliśmy na Oazę.
Spotkania we wspólnocie ludzi wierzących przyniosły nieoczekiwane łaski:
To było 18 lat temu i od 18 lat nie palę! – Pan Wawrzyniec wspomina rekolekcje w Zakopanem. – To było tak, że po naukach często wychodziłem na papierosa. I pewnego razu kolega do mnie mówi: „Czemu tak palisz? Jesteś przecież tym uwiązany!” A ja mu na to: tyle co mam z życia, to sobie zapalę! A on na to: „Słuchaj, tu jest 150 osób i trzy razy dziennie będą się modlić, żebyś ty to rzucił”. Minęły może trzy albo cztery dni. Wyszliśmy z wieczornej Mszy i wtedy wypaliłem ostatniego papierosa. Myślę, że bez modlitwy by się nie udało. To była podwójna motywacja – moja własna chęć i świadomość, że ktoś się właśnie za mnie modli – zapewnia.
Pani Krystyna dodaje: Kiedy stajesz przed Bogiem i mówisz: „Nie daję sobie rady, pomóż mi”, kiedy to otwarcie przyznajesz – pomoc przychodzi.
Podróże Państwa Nesków nie są przypadkowe, wybór kolejnych miejsc pielgrzymowania wynika z lektury i pogłębienia wiary. Pomysły pielgrzymek i wyjazdów nie pojawiają się same. Przykładowo przeczytałem książkę Kossak-Szczuckiej o Kodniu („Błogosławiona wina”) i mówię: „tam trzeba pojechać i zobaczyć”. Podróże i pielgrzymki napędzają jedna drugą – szukamy kolejnych miejsc duchowych, w których jeszcze nie byliśmy – mówi Pan Wawrzyniec.
Podczas licznych podróży oboje doświadczali szczególnych łask. Jesteśmy pewni, że Pan Bóg czuwa nad nami – stwierdza pan Wawrzyniec – Małżonka miała poważne dolegliwości oddechowe, a mimo to wybraliśmy się na Klasztorysko w słowackich Tatrach. Jakoś udało się pokonać szlak i ledwie usiedliśmy w schronisku, lunęło – urwanie chmury! I dokładnie kiedy zjedliśmy obiad, deszcz przestał padać. Zeszliśmy spokojnie i kiedy wsiedliśmy do samochodu – znów ulewa! Poza tym przez całą drogę żona ani razu nie musiała się zatrzymywać z powodu kłopotów z oddychaniem!
Z kolei Pani Krystyna wspomina pielgrzymkę do Niepokalanowa. – Od kiedy przyjechaliśmy, na niebie zawisły ciężkie chmury. Byłam pewna, że złapie nas burza. I chmury wisiały tak przez cały dzień, dopóki nie wsiedliśmy z powrotem do autobusu, aby wracać, dopiero wtedy się rozpadało.
Także w Fatimie Pan Bóg jakby oddalił od moich rozmówców problemy zdrowotne. – Ja mam problemy z kręgosłupem – przyznaje Pan Wawrzyniec. – Pewnego wieczoru byliśmy na Mszy i wieczornym nabożeństwie – prawie 3 godziny stania w miejscu. Prawdę powiedziawszy, normalnie bym tego nie ustał, a jeśli nawet, to na drugi dzień nie mógłbym chodzić. A tym razem czułem się zupełnie dobrze. A Pani Krystyna dodaje: – Bardzo się cieszę, że byliśmy jeszcze raz w Fatimie. Ale niezwykłe jest to, że mimo moich dolegliwości, czułam się bardzo dobrze. Sporo tu w Fatimie chodziliśmy, zwiedzaliśmy – ani razu nie miałam duszności czy innych bolączek – mówi z przekonaniem.
Na zakończenie rozmowy Państwo Neskowie chcieli raz jeszcze podziękować za możliwość powtórnego odwiedzenia Fatimskiej Pani, a także za materiały otrzymywane z Instytutu Ks. Piotra Skargi: – Mają one swoje stałe miejsce u nas w domu. Często sięgamy po nie i czytamy. Od deski do deski!
Obchodzimy właśnie piękny jubileusz… 25 lat temu w Krakowie grupa młodych katolików powołała do życia Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, by wzorem swego patrona budzić uśpione sumienia Polaków – wzywać do nawrócenia, dbać o duchowe dobro kraju i pielęgnować tradycyjną pobożność.
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem (Koh 3,1). Po raz kolejny mogłam się o tym przekonać, kiedy dostałam możliwość towarzyszenia jako opiekun naszym Przyjaciołom – Apostołom Fatimy w pielgrzymce do miejsc, gdzie Matka Boża objawiła się trojgu pastuszkom.
Odkąd pamiętam, maj gra melodię „łąk umajonych”. Wszystko dzięki mojemu tacie, który od najmłodszych lat zabierał mnie na nabożeństwa majowe. Uczciwie trzeba przyznać, że z biegiem lat, wśród natłoku codziennych spraw i zmartwień, zdarza się zaniedbywać w sprawach Nieba, ale Matka Najświętsza o swoich dzieciach nie zapomina nigdy. Najlepszy dowód stanowi dla mnie ta możliwość, by miesiąc po ślubie móc razem z mężem zawierzyć nasze małżeństwo i rodzinę bezpośrednio Fatimskiej Pani.
Jestem przekonana, że choć nasza grupa pielgrzymów została wyłoniona na drodze losowania, nikt z nas nie znalazł się tutaj przypadkiem. I tak z sercami przepełnionymi wdzięcznością za ten niespodziewany dar, o trzeciej nad ranem 16 maja 2024 roku wyruszyliśmy w podróż do miejsca, gdzie Niebo dotknęło ziemi.
Fatima przywitała nas pochmurnym niebem i deszczem. Nie popsuło nam to bynajmniej radości z faktu, że dotarliśmy do naszej ukochanej Matki. Co ciekawe podobna pogoda towarzyszyła nam w ciągu całego wyjazdu. Szare i posępne poranki zamieniały się w słoneczne, ciepłe popołudnia. Całkiem jak w życiu, kiedy co dzień splatają się chwile radosne i smutne.
Po pierwsze: Fatima
Każdy dzień rozpoczynaliśmy od Mszy Świętej w Kaplicy Objawień, a kończyliśmy wspólnym Różańcem i procesją z figurą Matki Bożej. Niesamowity był to widok na wielki plac wypełniony modlitwą i śpiewem tysięcy ludzi, rozświetlony światłem tysięcy świec.
Jeden dzień naszej pielgrzymki poświęciliśmy, by poznać miejsca i historię związaną z objawieniami. Odwiedziliśmy muzeum, w którym przechowywane są wota ofiarowane w podzięce Matce Bożej. Przeszliśmy Drogę Krzyżową, wędrując ścieżkami, którymi chodzili Łucja, Hiacynta i Franciszek. Zobaczyliśmy miejsca, w których mieszkali. Mogliśmy wyobrazić sobie, jak wyglądało ich codzienne życie. Zwiedziliśmy również przepiękną bazylikę Matki Bożej Różańcowej, gdzie pochowani są pastuszkowie z Fatimy. Niestety, majestat tego miejsca objawień niszczy brzydota wybudowanej naprzeciwko bazyliki poświęconej Trójcy Przenajświętszej…
Po drugie: zachwyt
Pielgrzymka do Fatimy, oprócz uczty dla duszy, była okazją do zobaczenia perełek architektury portugalskiej. Klasztor hieronimitów w Lizbonie, zamek templariuszy w Tomar, klasztor cystersów w Alcobaça, klasztor Matki Bożej Zwycięskiej w Batalha… aż trudno uwierzyć, że te majestatyczne budowle zostały zbudowane przez ludzi, którzy do dyspozycji mieli tylko „sznurek i młotek”. Przez, zdawałoby się, zwykłe mury tchnie duch ad maiorem Dei gloriam i przypomina o czasach, kiedy ludzie w większości potrafili wyrzec się korzyści dla siebie, bo wiedzieli, po co i dla Kogo na tym świecie żyją. Może jeszcze wrócą czasy dzieł Bogu na chwałę i ludziom na pożytek…
W czasie pielgrzymowania mieliśmy także okazję odwiedzić małe, urocze miasteczko Obidos. Pełne wąskich uliczek, białych domów, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej i przypomina o tym, jak ważne jest dobre przeżywanie tu i teraz. Ogromne wrażenie zrobiła też na nas pięknie położona nadmorska miejscowość Nazaré, z przepiękną plażą i oceanem, którego ogrom jednocześnie przeraża i zachwyca. Tutaj także znajduje się najstarsze portugalskie sanktuarium Maryjne, gdzie przechowywana jest figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem, którą – jak głoszą legendy – wyrzeźbił sam św. Józef!
Po trzecie: ludzie
Jednak te wszystkie miejsca, widoki, przeżycia nie byłyby takie same, gdyby nie towarzystwo. Wielką wartością było dla mnie poznanie naszych drogich Apostołów. Nieoceniona była również rola pani pilot, która swoimi barwnymi opowieściami ożywiała wszystkie odwiedzane przez nas miejsca.
Z dalekiej Fatimy…
To były cztery dni wypełnione modlitwą, zwiedzaniem, rozmowami… Intensywne, ale warte włożonego wysiłku. Odwiedzenie miejsca, do którego z Nieba osobiście przybyła Matka Najświętsza, to wielki przywilej i łaska. Nie można jednak zapominać, że najważniejsza jest prośba, którą kieruje Ona codziennie do każdego z nas – by chwycić za różaniec i zapraszać Ją do naszych zwyczajnych spraw i obowiązków!
Szanowna Redakcjo!
Dziękuję za wszystkie „Przymierza z Maryją”. To jest moja lektura, na którą czekam i którą czytam „od deski do deski”. Wciąż odnajduję w niej coś nowego i pożytecznego. Składam serdeczne podziękowania i życzę całej Redakcji dużo zdrowia i wytrwałości w tym, co robicie. Jest to dla wielu ludzi olbrzymim wsparciem!
Anna z Podkarpacia
Szczęść Boże!
Bardzo szlachetna i potrzebna jest Wasza kampania poświęcona Matce Bożej Rozwiązującej Węzły. Różne węzły-problemy dotykają bardzo wielu Polaków. Jestem również zaniepokojony, że coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją i zaburzeniami lękowymi, jak również z wszelkimi uzależnieniami, czy to od alkoholu, czy innych używek. To bardzo niepokojące, gdyż problem ten nasila się i jest bardzo trudny do rozwiązania. Myślę jednak, że uda się rozwiązać większość węzłów za sprawą Matki Najświętszej.
Wojciech z Buska-Zdroju
Szanowny Panie Prezesie!
Na Pana ręce składam najserdeczniejsze podziękowania za nadesłane mi piękne i budujące życzenia urodzinowe. Pamiętam w moich modlitwach zanoszonych do Bożej Opatrzności o wszystkich pracownikach Stowarzyszenia na czele z Panem. Modlę się o Boże błogosławieństwo w życiu osobistym i zawodowym.
Zofia z Mielca
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Jako Apostołka Fatimy, na temat kampanii „Maryja rozwiąże każdy Twój problem” wypowiadam się z wielką ufnością do Matki Bożej, która pomoże rozwiązać każdy problem, gdy Ją o to prosimy. Wierzę w to głęboko. Jestem wzruszona, gdy czytam, jakie ludzie mają ciężkie sytuacje życiowe. Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za wielkie dzieła, jakie tworzycie w Waszym Stowarzyszeniu. Dziękuję za poświęcony piękny obrazek, za książeczkę Maryjo, rozwiąż nasze węzły!, kartę, na której zapisałam problemy rodzinne. W modlitwie polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. Szczęść Wam Boże na dalsze lata. Z Panem Bogiem!
Irena z Bielska-Białej
Szczęść Boże!
Serdecznie dziękuję za przesłanie książki Św. Rita z Cascii. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Już czytamy, modlimy się. Za jej wstawiennictwem wypraszamy potrzebne łaski i opiekę nad rodziną i naszą Ojczyzną. Co roku pielgrzymujemy z parafii do sanktuarium w Nowym Sączu. Od dawna modlę się codziennie, aby za jej wstawiennictwem otrzymać łaski nieraz w trudnych sytuacjach. Życzę Wam błogosławieństwa Bożego i obfitych łask w działalności. Szczęść Wam Boże!
Józefa z Małopolskiego
