Ponieważ Kościół katolicki jest ostoją prawdy i dobra, liberalizm nie akceptuje opieki sprawowanej przezeń nad chrześcijańskimi społeczeństwami i pod pretekstem mówiącym, że religia nie powinna mieszać się do polityki, usiłuje go uciszyć. Gdy widzi, że Kościół nadal zwraca się do ludzkich sumień, liberalizm zrywa maskę i rozpoczyna prześladowania najpierw zawoalowane, a później otwarte. To właśnie dokonuje się teraz w mniejszym lub większym stopniu w różnych krajach Zachodu. Niestety, to Europa - kołyska zachodniego chrześcijaństwa przoduje w tym procesie apostazji, którego zwieńczeniem są prześladowania. [...]
Pierwsza faza prześladowań
Na początku przyjmuje się fałszywe założenie, że religia powinna ograniczać się do sumień i wnętrza zakrystii. Dlatego w żadnym wypadku nie może interweniować w życie publiczne. Pretekstem do odłączenia religii od życia publicznego, jest stwierdzenie: jeśli religia zaczyna mieć wpływ na życie polityczne i społeczne, wtedy prowadzi do „fundamentalizmu" i „integryzmu" takiego jak u fanatyków muzułmańskich. Zwolennicy takiego sposobu myślenia krzyczą wówczas, że ten „fanatyzm" doprowadzi do powstawania krajów takich jak Afganistan pod rządami talibów. Straszenie to daje pewne efekty u mieszkańców krajów Zachodu, zwłaszcza tych w Europie, którzy na co dzień widzą wielu muzułmanów na swoim terytorium. Dla nich widmo kobiet odzianych w ciemne burki z zakrytymi twarzami jest jakimś straszakiem. Dlatego z pewną sympatią przyjmują zapowiedzi, że trzeba bronić za wszelką cenę państwa laickiego. Laickość nie oznacza tu tylko, że państwo ma być „neutralne światopoglądowo", lecz oznacza wykluczenie religii z życia publicznego. Potwierdza to jedno z wystąpień byłego prezydenta Francji Jacques?a Chiraca, w którym precyzuje: Laickość nie jest jedynie prawem. Jest obowiązkiem, a nawet wysiłkiem w stosunku do siebie samego: musi ona wyznaczać granice publicznego wyrażania własnych partykularyzmów[5].
Nikt więc nie może powoływać się na prawo Boskie lub prawo naturalne we Francji, aby przeciwstawiać się, na 
przykład corocznej masakrze 220.000 nienarodzonych dzieci w łonach matek. Ponieważ we Francji nie ma praw ponad prawami Republiki, a te dopuszczają aborcję. Wśród wielu przykładów jakie można jeszcze wymienić, wspomnijmy tylko wrogość francuskiego rządu do pomysłu zapisu w tzw. Traktacie Konstytucyjnym Unii Europejskiej odniesienia do Boga i chrześcijańskich korzeni Europy, czy Rezolucję Parlamentu Europejskiego na temat Kobiet i Fundamentalizmu6. Rezolucja uznaje m.in. za godne pożałowania ingerencje kościołów i społeczności religijnych w życie publiczne i polityczne państw. W swojej pierwotnej wersji wyrażała też swoje poparcie dla trudnej sytuacji lesbijek będącej konsekwencją fundamentalizmu, i domagała się od liderów religijnych łącznie z papieżem, aby zmienili swój stosunek do tych kobiet. Ostatecznie jednak, aby uzyskać większość głosów, wyeliminowano odniesienie do osoby papieża, pozostawiając samą obronę lesbianizmu. W ten sposób, rezolucja która miała usuwać wszelkie wpływy kościołów na życie publiczne, chce ingerować w wewnętrzne struktury kościelne i wymuszać ich zmiany. Widać to wyraźnie w części rezolucji, która potępia przywódców organizacji religijnych [...] które podsycają [...] fanatyzm i wykluczenie kobiet ze stanowisk kierowniczych w hierarchii politycznej i religijnej. To znaczy głównie Kościół katolicki, który odrzuca kapłaństwo kobiet, a więc uniemożliwia kobietom dostęp do kościelnej hierarchii.
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
