Czy rodzina jest we współczesnym świecie zagrożona? A może to wcale nie jest specyfika naszych czasów, bo siły pragnące rozkładu podstawowej komórki społecznej mają swe ideologiczne korzenie w zamierzchłej przeszłości? Na te pytania starali się odpowiedzieć uczestnicy II Kongresu Polskiej Rodziny, który odbył się na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W spotkaniu zorganizowanym przez Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny wzięli udział przedstawiciele organizacji prorodzinnych, samorządów oraz świata nauki.
Zacznijmy od smutnej konstatacji – rodzina uwierała od zawsze, zwłaszcza tych, którym marzy się zniszczenie porządku opartego na Wierze Katolickiej i rodzinie. Siły zmierzające do rozbicia rodziny są do tego doskonale przygotowane, mają olbrzymie pieniądze i znajomość najnowszych narzędzi manipulacji.
Na aspekt słabości „nauki o rodzinie” zwrócił uwagę prof. Michał Wojciechowski z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. – Studia nad rodziną wciąż walczą o godne miejsce w świecie akademickim – zauważył prof. Wojciechowski. Zdaniem prelegenta zauważalny jest brak okołorodzinnej refleksji naukowej. Ten fakt to efekt dominowania w świecie ideologii indywidualistycznej, widzącej w państwie zbiór jednostek. Warto dodać – jednostek zapatrzonych w siebie, w których słowniku pojęcia takie, jak poświęcenie, wierność, oddanie są przykryte grubą warstwą kurzu. – Prawodawca umacnia tendencję do życia indywidualnego – podkreślił Wojciechowski.
Oczywiście, osoby z doświadczeniem rodzinnym mogą się żachnąć: po cóż się uczyć tego, co oczywiste? Z pewnością jest w tym wiele racji, jednak obecność „rodzinnej” refleksji naukowej na uniwersytetach może stanowić doskonałą przeciwwagę dla idei lewicowych i lewackich o odcieniu genderowym, serwowanym studentom, niestety również w Polsce.
Na ciekawy aspekt, także wywołujący dość poważne kontrowersje, zwrócił uwagę redaktor Bartosz Marczuk. – Czy wspieranie rodziny przez samorząd i państwo jest moralne? – pytał Marczuk. A może najlepszym scenariuszem dla rodziny byłoby po prostu uwolnienie się od wpływu państwa? Wpływu, podkreślmy, uzależniającego w stopniu olbrzymim. Zawsze trzeba pamiętać, że ten, kto daje z kasy państwowej, po pierwsze musi wcześniej komuś zabrać, po drugie z pewnością będzie chciał czegoś w zamian. Czego? Na przykład całkowitego wpływu na edukację dzieci.
Najlepiej zilustruje ten fakt – poruszana podczas Kongresu – kwestia przyznawania szkołom przez Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny certyfikatów placówki „Przyjaznej Rodzinie”. Otrzymywać je mogą szkoły wolne od genderowego szaleństwa. Certyfikaty mają stanowić pewnego rodzaju gwarancję dla rodziców, że posyłając dzieci do danej szkoły, nie narażą ich na antyrodzinne „pranie mózgu”. Certyfikaty wzbudziły szczególne zainteresowanie resortu edukacji, którego działania na polu antyrodzinnym są szeroko znane. Szkoły, które przyjęły certyfikat, a także samo Centrum, zostały wzięte pod ministerialną lupę. Jaki to przyniosło efekt? Na szczęście odwrotny od zamierzonego przez resort. Mówił o tym na Kongresie starosta wołomiński Piotr Uściński. – Dziękuję minister Kluzik-Rostkowskiej za „nagłośnienie” naszych certyfikatów „Szkoły przyjaznej rodzinie”. Minister chciała zdmuchnąć naszą inicjatywę, a my złapaliśmy wiatr w żagle – zapewniał podczas swojego wystąpienia starosta Uściński. – Certyfikowanie to formalna blokada dla wkradającej się do szkół deprawacji odbywającej się pod płaszczykiem tzw. edukacji seksualnej – podkreślił.
Kolejny blok wystąpień stanowiły referaty poświęcone prorodzinnym pomysłom wdrażanym przez samorządy w różnych częściach Polski. – Musimy wziąć odpowiedzialność za to, co się wokół nas dzieje. Okazją do tego są m.in. wybory samorządowe. Rząd nie realizuje polityki prorodzinnej, robią to na szczęście samorządy. Weźmy przykład z Francji, gdzie w tragicznej sytuacji, jaką są rządy lewicy, udało się ją wypchnąć z samorządu – mówił Jacek Sapa, prezes Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny.
Rodzina nie może stanowić poligonu doświadczalnego dla zwolenników antykatolickiego i antyrodzinnego „porządku”. Systematyczne rozbijanie rodziny i umniejszanie jej roli odbywające się nie tylko na płaszczyźnie politycznej, lecz także medialnej stanowi gigantyczne i wielowymiarowe zagrożenie – od moralnego poczynając, na ekonomicznym kończąc. Dlatego tak ważne jest promowanie rodzinnego stylu życia, na co zwrócił uwagę prezes Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, Sławomir Olejniczak. – Kongres proponuje wizję zdroworozsądkową, opartą na inicjatywach obywateli. Powinni oni być ukształtowani na fundamencie moralności – stwierdził prezes SKCh.
Warto wspierać inicjatywy prorodzinne, warto o nich mówić w naszych rodzinach, wśród znajomych. Jednak, by móc stawić czoło antyrodzinnej nawałnicy, trzeba być do tego przygotowanym. Modlitwa i nabywanie wiedzy są najlepszymi drogami do skutecznego przeciwstawiania się genderowej rewolucji.
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem (Koh 3,1). Po raz kolejny mogłam się o tym przekonać, kiedy dostałam możliwość towarzyszenia jako opiekun naszym Przyjaciołom – Apostołom Fatimy w pielgrzymce do miejsc, gdzie Matka Boża objawiła się trojgu pastuszkom.
Odkąd pamiętam, maj gra melodię „łąk umajonych”. Wszystko dzięki mojemu tacie, który od najmłodszych lat zabierał mnie na nabożeństwa majowe. Uczciwie trzeba przyznać, że z biegiem lat, wśród natłoku codziennych spraw i zmartwień, zdarza się zaniedbywać w sprawach Nieba, ale Matka Najświętsza o swoich dzieciach nie zapomina nigdy. Najlepszy dowód stanowi dla mnie ta możliwość, by miesiąc po ślubie móc razem z mężem zawierzyć nasze małżeństwo i rodzinę bezpośrednio Fatimskiej Pani.
Jestem przekonana, że choć nasza grupa pielgrzymów została wyłoniona na drodze losowania, nikt z nas nie znalazł się tutaj przypadkiem. I tak z sercami przepełnionymi wdzięcznością za ten niespodziewany dar, o trzeciej nad ranem 16 maja 2024 roku wyruszyliśmy w podróż do miejsca, gdzie Niebo dotknęło ziemi.
Fatima przywitała nas pochmurnym niebem i deszczem. Nie popsuło nam to bynajmniej radości z faktu, że dotarliśmy do naszej ukochanej Matki. Co ciekawe podobna pogoda towarzyszyła nam w ciągu całego wyjazdu. Szare i posępne poranki zamieniały się w słoneczne, ciepłe popołudnia. Całkiem jak w życiu, kiedy co dzień splatają się chwile radosne i smutne.
Po pierwsze: Fatima
Każdy dzień rozpoczynaliśmy od Mszy Świętej w Kaplicy Objawień, a kończyliśmy wspólnym Różańcem i procesją z figurą Matki Bożej. Niesamowity był to widok na wielki plac wypełniony modlitwą i śpiewem tysięcy ludzi, rozświetlony światłem tysięcy świec.
Jeden dzień naszej pielgrzymki poświęciliśmy, by poznać miejsca i historię związaną z objawieniami. Odwiedziliśmy muzeum, w którym przechowywane są wota ofiarowane w podzięce Matce Bożej. Przeszliśmy Drogę Krzyżową, wędrując ścieżkami, którymi chodzili Łucja, Hiacynta i Franciszek. Zobaczyliśmy miejsca, w których mieszkali. Mogliśmy wyobrazić sobie, jak wyglądało ich codzienne życie. Zwiedziliśmy również przepiękną bazylikę Matki Bożej Różańcowej, gdzie pochowani są pastuszkowie z Fatimy. Niestety, majestat tego miejsca objawień niszczy brzydota wybudowanej naprzeciwko bazyliki poświęconej Trójcy Przenajświętszej…
Po drugie: zachwyt
Pielgrzymka do Fatimy, oprócz uczty dla duszy, była okazją do zobaczenia perełek architektury portugalskiej. Klasztor hieronimitów w Lizbonie, zamek templariuszy w Tomar, klasztor cystersów w Alcobaça, klasztor Matki Bożej Zwycięskiej w Batalha… aż trudno uwierzyć, że te majestatyczne budowle zostały zbudowane przez ludzi, którzy do dyspozycji mieli tylko „sznurek i młotek”. Przez, zdawałoby się, zwykłe mury tchnie duch ad maiorem Dei gloriam i przypomina o czasach, kiedy ludzie w większości potrafili wyrzec się korzyści dla siebie, bo wiedzieli, po co i dla Kogo na tym świecie żyją. Może jeszcze wrócą czasy dzieł Bogu na chwałę i ludziom na pożytek…
W czasie pielgrzymowania mieliśmy także okazję odwiedzić małe, urocze miasteczko Obidos. Pełne wąskich uliczek, białych domów, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej i przypomina o tym, jak ważne jest dobre przeżywanie tu i teraz. Ogromne wrażenie zrobiła też na nas pięknie położona nadmorska miejscowość Nazaré, z przepiękną plażą i oceanem, którego ogrom jednocześnie przeraża i zachwyca. Tutaj także znajduje się najstarsze portugalskie sanktuarium Maryjne, gdzie przechowywana jest figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem, którą – jak głoszą legendy – wyrzeźbił sam św. Józef!
Po trzecie: ludzie
Jednak te wszystkie miejsca, widoki, przeżycia nie byłyby takie same, gdyby nie towarzystwo. Wielką wartością było dla mnie poznanie naszych drogich Apostołów. Nieoceniona była również rola pani pilot, która swoimi barwnymi opowieściami ożywiała wszystkie odwiedzane przez nas miejsca.
Z dalekiej Fatimy…
To były cztery dni wypełnione modlitwą, zwiedzaniem, rozmowami… Intensywne, ale warte włożonego wysiłku. Odwiedzenie miejsca, do którego z Nieba osobiście przybyła Matka Najświętsza, to wielki przywilej i łaska. Nie można jednak zapominać, że najważniejsza jest prośba, którą kieruje Ona codziennie do każdego z nas – by chwycić za różaniec i zapraszać Ją do naszych zwyczajnych spraw i obowiązków!
Szanowna Redakcjo!
Dziękuję za wszystkie „Przymierza z Maryją”. To jest moja lektura, na którą czekam i którą czytam „od deski do deski”. Wciąż odnajduję w niej coś nowego i pożytecznego. Składam serdeczne podziękowania i życzę całej Redakcji dużo zdrowia i wytrwałości w tym, co robicie. Jest to dla wielu ludzi olbrzymim wsparciem!
Anna z Podkarpacia
Szczęść Boże!
Bardzo szlachetna i potrzebna jest Wasza kampania poświęcona Matce Bożej Rozwiązującej Węzły. Różne węzły-problemy dotykają bardzo wielu Polaków. Jestem również zaniepokojony, że coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją i zaburzeniami lękowymi, jak również z wszelkimi uzależnieniami, czy to od alkoholu, czy innych używek. To bardzo niepokojące, gdyż problem ten nasila się i jest bardzo trudny do rozwiązania. Myślę jednak, że uda się rozwiązać większość węzłów za sprawą Matki Najświętszej.
Wojciech z Buska-Zdroju
Szanowny Panie Prezesie!
Na Pana ręce składam najserdeczniejsze podziękowania za nadesłane mi piękne i budujące życzenia urodzinowe. Pamiętam w moich modlitwach zanoszonych do Bożej Opatrzności o wszystkich pracownikach Stowarzyszenia na czele z Panem. Modlę się o Boże błogosławieństwo w życiu osobistym i zawodowym.
Zofia z Mielca
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Jako Apostołka Fatimy, na temat kampanii „Maryja rozwiąże każdy Twój problem” wypowiadam się z wielką ufnością do Matki Bożej, która pomoże rozwiązać każdy problem, gdy Ją o to prosimy. Wierzę w to głęboko. Jestem wzruszona, gdy czytam, jakie ludzie mają ciężkie sytuacje życiowe. Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za wielkie dzieła, jakie tworzycie w Waszym Stowarzyszeniu. Dziękuję za poświęcony piękny obrazek, za książeczkę Maryjo, rozwiąż nasze węzły!, kartę, na której zapisałam problemy rodzinne. W modlitwie polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. Szczęść Wam Boże na dalsze lata. Z Panem Bogiem!
Irena z Bielska-Białej
Szczęść Boże!
Serdecznie dziękuję za przesłanie książki Św. Rita z Cascii. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Już czytamy, modlimy się. Za jej wstawiennictwem wypraszamy potrzebne łaski i opiekę nad rodziną i naszą Ojczyzną. Co roku pielgrzymujemy z parafii do sanktuarium w Nowym Sączu. Od dawna modlę się codziennie, aby za jej wstawiennictwem otrzymać łaski nieraz w trudnych sytuacjach. Życzę Wam błogosławieństwa Bożego i obfitych łask w działalności. Szczęść Wam Boże!
Józefa z Małopolskiego